İHTİYAR VE GELİNİ

Yazan : Mahir ÇAĞATAY

İhtiyar bir karı koca, biricik oğullarını evlendirmişler ve mutluluk içerisin­de yaşamaktaydılar. Fakat günün birinde ihtiyarın karısı ölmüş ve ihtiyar da hayat arkadaşından yoksun, yalnızlık içerisinde kalmıştı. Hele oğlu da gündüzleri çifte gidince bu yalnızlık kendisine çok dokunuyordu. Çünkü Çerkes gelenekleri ihtiyarın geliniyle konuşmasını engelliyordu. Yalnızlığa daha fazla dayanamayan ihtiyar, her ne pahasına olursa olsun bu geleneği yıkarak geliniyle konuşup, can sıkıntısını gidermek istiyordu. Hattâ bir taraftan bu adetin ne kadar saçma oldu­ğunu düşünmeğe başlamıştı. Buna son vermek kendi elinde olmadığı için de ka­rarını köyün thamatelerine anlatmaya karar verdi. Bir koyun kesip sofrayı ha­zırlattıktan sonra köyün thamatelerini davet etti ve durumu açıklayıp;

“Eğer beni gelinimle konuşturursanız size bir de besili inek hediye ederim” dedi.

Thameteler:

“Mademki öyle istiyorsun, hay, hay!” diyerek ihtiyarın arzusunu yerine ge­tirmek üzere gelinin akranları vasıtasıyla kayınpederiyle konuşmasını bildirdiler. Gelin de bunu kabul edince mesele halledildi.

Önceleri ihtiyar çok memnundu. Fakat aradan zaman geçince geliniyle yüz, göz oldu. Gelini ihtiyarı saymamaya, hatta bazen karşı gelip hakaret etmeğe başladı. İhtiyar duruma çok üzülmüş, geliniyle konuşmadığı günlere özenerek yine eski devreye dönmek çarelerini ara­maya başlamıştı. Öyle ki bir gün yine bir koyun keserek köyün thamatelerini yeni­den evine çağırdı. Yemeği yedikten sonra da:

— “Ne olur! Gelinimle beni konuşturmayın. Yine eskisi gibi olalım. Eğer bu arzumu kabul ederseniz size bu sefer besili bir manda hediye ederim” dedi.

Ve thameteler gülüşerek ihtiyarın arzusunu bir kere daha yerine getirecek­lerini söyleyip evden ayrıldılar…

__________________

Alıntı: Kafkasya, Sayı:4, Kasım-Aralık 1964